Przegryzłam tę herbacianą rzeczywiśtość.

Teraz już wiem, są brzydkie zachowania. Są niewłaściwe emocje na niewłaściwym miejscu. I nic nie możemy na to poradzić. Od wiatru też się schronisz pod kurtką, a jednak go czujesz. Od deszczu uciekniesz pod parasol, a jednak nadal słyszysz stukanie kropel. Od człowieka trudno uciec - bo przecież są wszędzie. Ale.. "Nie ma ucieczki przed gębą jak tylko w drugą gębę." Najtrudniej uciec przed tym co jest w nas, w środku. Bardzo się bronimy, aby nie powiedzieć i nie pokazać zbyt dużo. Bo co wtedy z nas zostanie jeśli zostaniemy sami? Spoliczkowani nieszczerością uczuć w przeszłości, przysłonięci dymem rozczarowania, boimy się.

A Sparks mówił, że czasem rzeczy najzwyklejsze - kiedy się je dzieli z właściwymi ludźmi - bywają niezwykłe. Może wtedy zamiast uciekać przed nieszczęściem, można się w nim schronić? Ból przecież urzeczywistnia. Wszystko, strach, rozpacz, tęsknota, której zabić nie można, bo przemyca się w kolorze oczu i zapachu. I dlatego jest wieczna..

Wydaję mi się, że wszystko w moim życiu miało jakiś powód. Wszystko było jakąś niewidzialną nicią powiązane z konsekwencją, której nie dostrzegałam. Teraz widzę to tak dokładnie. Miałam zrozumieć, że potrafię Cię kochać, że żadna z naszych chwil nie stała się przypadkiem, a każda była zapowiedzią tego, jak bardzo możemy być szczęśliwi. Dałeś mi dużo więcej niż myślisz..

"Bo na mordercę zawsze można liczyć, że błyśnie kunsztowną prozą."