Tęsknota - wirtualne wyobrażenie.

Wszystko nie miało znaczenia. Wszystko było niczym.
Istnienie nabrało sensu, poznanie definicji  metafizyczności.
Rozsądku brak było odezwu, myśli o namiętności.
Te myśli skrępowane w tak cudowny sposób.
Coś pomiędzy porywającym serce szaleństwem,
Coś pomiędzy niepokojącym dusze pięknem 
Podziały interpretacji nieobecnych osób.
Coś pomiędzy znajomością zasad moralnych,
Cisza, zatracenie, błogość w uczuciach banalnych.
Idealizowanie niepoprawności, brudne szczęście.
Nie istniał taki czas, który byłby bez znaczenia,
prędkość światła ponosiła znaczenie spojrzenia.
Co nam zostało prócz błędnego koła?
Umiejętność odrzucania rzeczywistości dookoła.
Melancholia. Poszukiwanie natchnienia, wyczekiwanie na wene.
TĘSKNOTA - WIRTUALNE WYOBRAŻENIE.

Z wyrazami ogromnego uczucia, które ktoś kiedyś mianował miłością.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Opowieść małżonki Św. Aleksego

Zostawiona sama śród nocy w oczekiwaniu, spędziłam czas od rana na pustym bez ciebie posłaniu, owinięta twego płaszcza rycerską purpurą o Aleksy. Czekałam na ciebie lat dziesięć i dwadzieścia, i trzydzieści z górą, młoda, piękna, pachnąca - potem zimna, twarda, z zeschłą, pomarszczoną skórą. Na wezgłowiu mym pozostał pas i płaszcz twój purpurowy zwinięty o Aleksy. Wysyłałam po ciebie sługi i wysyłałam po ciebie okręty... ...Nie przywiedziono cię...Lecz wieść głosiła, żeś święty... I zagasła mi twoja twarz, i tysiączne miałeś dla mnie lica o Aleksy. Ja - miłująca cię, ja - ślubowana ci oblubienica... Lecz tyś odszedł...Stopy bose, sakwy, kij i włosiennica, I mrowie robactwa, i dokoła twarze plugawe żebraków o Aleksy. I chwytałam się nadziei jak odlatujących ptaków, i biegłam do wróżbitów, i szukałam na niebie znaków, i biłam głową o mur, i wzywałam cię w imię Jezu Chrysta o Aleksy. […] Jako rybak mądry wyszedłeś wczesnym rankiem z s...
Read more

Can You Be Mine? Please.

że wiesz. że chcesz. że tęsknisz. tyle możesz powiedzieć, a milczysz. Straight from inside. Zostawmy wszystko, nie komplikujmy zdarzeń, które są wystarczająco skomplikowane. Powinieneś już iść i sprawić, abym kiedyś o Tobie usłyszała. Powinnam już iść i kochać swoje życie, abyś mógł o mnie zapomnieć. To smutne. To dziwne. Piszę tu o Tobie, jakbyś był moją wielką miłością, a przecież nie jesteś. Piszę tu o Tobie, jakbym za Tobą tęskniła, a przecież tak nie jest. Ale jednak coś nie pozwala mi o Tobie zapomnieć, coś nie pozwala mi pisać o Tobie z małej litery. We can't be a lovers under the clouds.
Read more

Recently...

Od jakiegoś czasu nie mam internetu. Moja twórczość na tym ucierpiała, ale starałam się ją zgrabnie i delikatnie przechowywać. Krótkie i wyrwane z kontekstu myśli - tak to tutaj będzie wyglądać - ale dla mnie miały jak największe znaczenie. Wszystkie pochodzą ze mnie osadzonej tutaj - recently based in Sheffield. Enjoy.  27.09  Dziwne czasy. Telefony bez przycisków. Drzwi bez klamek. Ludzie bez mózgu. Relacje bez uczuć. To wszystko między nami wydaje się być strasznie odległym wspomnieniem w zestawieniu do tego co los serwuje mi ostatnio. Czy człowiek może żyć życiem, które ciężko mu udźwignąć? Czy może się tak zdarzyć, że dajemy radę znieść więcej niż powinniśmy – zmęczeni i znużeni już dawno powinniśmy się poddać. Przycupnąć gdzieś i się rozpłakać, rozłożyć ręce. Porządki w głowie, porządki w sercu i na komputerze, gdy łącza nerwowe nie zawsze działają tak sprawnie jak Internet LTE. Kopiąc między zdjęciami w poszukiwaniu odpowiedniego zdjęcia do legitymacji ...
Read more