fleet in being.

Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie, Wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów: Posągi moich marzeń strącam z piedestałów I zdruzgotane rzucam w niepamięci śmiecie... A wprzód je depcę z żalu tak dzikim szaleństwem, Jak rzeźbiarz, co chciał zakląć w marmur Afrodytę, Widząc trud swój daremnym, marmury rozbite Depce, plącząc krzyk bólu z śmiechem i przekleństwem. Kazimierz Przerwa-Tetmajer  Ty jesteś jak paryska Nike z Samotraki, o miłości nieuciszona! Choć zabita, lecz biegniesz z zapałem jednakim wyciągając odcięte ramiona... Maria Pawlikowska-Jasnorzewska  Jeżeli miłość twoja nie ma żadnych szans, powinieneś zamilknąć...  Bo nie należy mieszać miłości z niewolnictwem serca.  Miłość, która prosi, jest piękna, ale ta, która błaga, jest uczuciem lokajskim. Antoine de Saint-Exupéry Życie toczy się po to, by kochać innych ludzi, by pomagać im w zdobywaniu świata, jednocześnie dbając o swoje marzenia. Żyję d

Jest uśmiechnięta, jest wesoła. Pewna siebie, stabilna emocjonalnie. Ona zawsze podejmuje świetne decyzje, dzięki temu nikt jej nie rani. Mówią o niej, że jest otwarta i pełna życia. Zawsze umie doradzić, pomóc, wysłuchać. Jest miła, a jej śmiech jest zaraźliwy. Nigdy nie pomyślałbyś jak wiele bólu nosi w sobie. Nie wiesz jakie zagłady i śmierci nosi w sobie. Jakie nierealne marzenia, które z każdym dniem coraz silniej udowadniają jej, że jest żałosna. W szkole jakoś wytrzymuje, tuszuje makijażem nie przespane noce.  To wszystko pęka w jej duszy, kiedy wieczorami uświadamia sobie jak bardzo samą siebie oszukuje. Wtedy chowa się pod koc, żeby już nikt jej nie zranił. Mimowolnie śni o ludziach, którzy byli i odeszli. Myśli o tym, jak bardzo ciąży jej maska, którą stworzyła. Łzy kapią jej po policzkach przez sen, tworząc prawie niewidzialną dla innych drogę w jej sercu. Czasami ona sama łudzi się, że ktoś zauważy uchyloną furtkę w jej duszy. I myśląc o tym, przeklina swoją wrażliwość, p

Ona już wie, że czas niczego nie leczy. Czas jest tylko oknem, przez które można zozyć swoje błędy, bo podobno tylko błędy pamięta sie wyraźnie. R.J. Ellory ~ Vedetta Wiem jakie to uczucie samotność. Ale nie taka samotność postrzegana przez większość jako odtrącenie. Bardziej taka kiedy wśród ludzi, których względnie znasz, czujesz sie sam. Bo oni Cię zawiedli, bo Ty zawiodłeś ich. Nie wracajmy do hipokryzmu.  Boję sie samotności. Wiesz? Względnie tak, choć z calą pewnością nie. I czasem w takich błachych momentach, gdy zostaję sama, zaczynam wewnętrznie płakać, wręcz krzyczeć. Ale mam swoją dumę i nie pokażę mojej oczywistej tęsknoty. Nie powiem poraz kolejny, jak wiele osób mi obiecało, że mnie nie zostawi samej. Nie powiem, jak bardzo potrzebuje kogoś, kto był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma. Bo jestem zmęczona walką o kogoś, kto deklaruje, że zawsze moge na niego liczyć. To takie cholernie puste gadanie, kiedy siedze i czekam. I osiągam kontakt, i go uryw