lirycznie dramatycznie.

Usta Twoja: ocean różowy.
Spojrzenie: fala wzburzona.
A Twoje szerokie ramiona:
Pas ratunkowy...

    Portret - Pawlikowska-Jasnorzewska

Była dla niego laleczką, zabawką liryczną przed snem.
On zaś był jej potrzebą serdeczną - królewiczem, paniczem i lwem.
Dał jej szminkę, puder, tusz. Dał jej może tysiąc róż,
ale serca swego - cóż, serca nie dać, pewno nie miał.

Agnieszka Osiecka

Człowieczeństwo jest to suma naszych defektów,
mankamentów, naszej niedoskonałości,
jest tym czym chcemy być, a nie potrafimy,
nie możemy, nie umiemy, to jest po prostu dziura
między ideałami a realizacją.

Stanisław Lem

A gdy serce Twe przytłoczy myśl,
że żyć nie warto, z łez ocieraj ocieraj cudze oczy,
chociaż Twoich nie warto.

Maria Konopnicka.

Comments

Popular posts from this blog

Opowieść małżonki Św. Aleksego

Tęsknota - wirtualne wyobrażenie.

Na naprawę wiary.