Na marginesie wariactwa i szaleństwa, odseparowana od błędów, oddalona od myślenia.

Kiedy nocą słyszysz SAMOLOT pełen Twoich OBAW, to tylko leżysz i nasłuchujesz gdzie zrzuci BOMBY. I masz nadzieję, że nie tam gdzie JESTEŚ.

 

Witam i ponownie kłaniam się własnym perypetiom. Zaskakujące, nieprawdaż? To tak, jakbyś nie potrafił mówić i chciałbyś krzyknąć "Chce się żyć". To tak, jakbyś zaczął śpiewać osobie, która nie może Cię usłyszeć. Nieprawidłowa nieprawidłowość. Abstrakcja idzie z Twoim spojrzeniem, bo przecież w oczach tkwi istota duszy.

Wedle Paulo Coelho myślę o Tobie bardziej niż wczoraj i mniej niż jutro.
" Udaję radość, której we mnie nie ma, ukrywam smutek, żeby nie martwić tych, którzy mnie kochają i troszczą się o mnie. Niedawno myślałam o samobójstwie. Nocą, przed zaśnięciem, odbywam ze sobą długie rozmowy, staram się odegnać złe myśli, bo byłaby to niewdzięczność wobec wszystkich, ucieczka, jeszcze jedna tragedia na tym i tak już pełnym nieszczęść świecie. "

Ale zaczekaj. Przypomnij sobie - miłość nigdy nie daje szczęścia. Od zawsze była powodem do wojny, na zawsze zostanie czynnikiem niepokoju, polem bitwy, powodem bezsennych nocy, podczas których zadajemy sobie tyle pytań, męczą nas wątpliwości. Na prawdziwą miłość składa się ekstaza i udręka. Miłość trzeba budować, odkryć ją to za mało. Patrz, być może ktoś zasługuje na Twoją miłość. Odwróć się, może ktoś na Ciebie czeka?

I gdy w końcu skrzyżują się drogi tych dwojga i spotkają się ich spojrzenia, wtedy znika cała przeszłość i cała przyszłość.


Czuję się okropnie. Strasznie odczłowieczona. Nigdy nie przypuszczałam, że ten fakt mógłby mi dawać szczęście. To beznadziejne co piszę, ale gdy myślę o tym to dochodzę do wniosku, że zbyt długo starałam się być idealna. Na marginesie wariactwa i szaleństwa, odseparowana od błędów, oddalona od myślenia.

Z wiatrem będzie mu posyłać pocałunki, wierząc, że wiatr muśnie jego twarz i szepnie mu do ucha, że ona ciągle żyje i czeka...